Pierniczki Last Minute

Pierniczki mieliśmy robić w zeszłym tygodniu. Żeby spokojnie przeleżały tydzień do Świąt, zmiękły i nabrały mocy prawnej. Zgodnie z tradycją. Stało się inaczej. Nasz weekendowy wyjazd do Warszawy na Blogowigilię nagiął nieco przedświąteczną listę obowiązków. Matka stanęła dzisiaj przed nie lada wyzwaniem. Zrobić pierniki na 3 dni przed Wigilią tak, aby w święta były miękkie…. Hmmmm…. Z pomocą przyszła mi Kasia Bosacka i jej książka „Wiem, co jem”. Obiecała, że pierniczki, na które za chwilkę podam Wam przepis, nadają się do dekorowania i jedzenia od razu po upieczeniu. Spędziliśmy z synem świetne popołudnie ugniatając, wałkując i brudząc się lukrem. Maciek był zachwycony kolorowymi posypkami i tym, że każde Jego ciasteczko jest zupełnie inne.

Składniki:

1 kostka masła

3/4 szklanki cukru

2 jajka

4 łyżki miodu

1 łyżeczka esencji waniliowej

starta skórka z połowy cytryny

4,5 szklanki mąki

1,5 łyżeczki proszku do pieczenia

2 łyżki przyprawy do pierników

Utrzyj masło z cukrem. Dodaj jajka, miód, skórkę cytryny i esencję waniliową. Wsyp mąkę, proszek do pieczenia oraz przyprawę do pierników, a następnie starannie wymieszaj składniki. Jednolite ciasto schładzamy około godziny w lodówce. Dzielimy na części i rozwałkowujemy. My piekliśmy ciastka grubości ok 4 – 5 mm (tak polecono w książce). Wykrojone ciastka pieczemy na pergaminie przez 12 minut (180 stopni). Po ostygnięciu dekorujemy tak, jak podpowiada nam fantazja.

Ja przygotowałam lukier z 10 łyżek cukru pudru i 4 łyżek gorącej wody. Podzieliłam go na 4 części i do 3 z nich dodałam barwniki spożywcze. Tutaj pierwszy raz M. wykrzyknął „WOW!!!! Magia”. Kolejne ciasteczka polaliśmy roztopioną w kąpieli wodnej czekoladzie.

Powiem szczerze. Nie chciało mi się robić tych pierniczków. Gdy zakładałam fartuch teatralnie wzdychałam sama do siebie. Jest tyle roboty, a ja się bawię w jakieś głupie ciastka. Było warto. Radość Maćka momentami osiągała apogeum, niezdrowa posypka sypała się lawinowo, a ja mam poczucie, że właśnie rozpoczęłam powolny proces. Proces, który potrwa jeszcze kilkanaście lat. Uczę moje dziecko Naszych tradycji. Mam nadzieję, że kiedyś przeniesie je do swojego domu…